Budynki dzisiejszej Fabryki Porcelany pochodzą z przełomu XIX i XX wieku. Pełniły wówczas funkcję fabryki pasz, która w latach 1923-25 została przebudowana na fabrykę „Porcelana Giesche”. Od tamtej pory zakład nieustannie się rozwijał i zwiększał produkcję, także po zajęciu przez Niemców w 1939 r. Po II wojnie światowej fabrykę znacjonalizowano, a w 1952 r. zmieniono nazwę zakładów i znak fabryczny na „Bogucice”.

W tym okresie zaginęła lub została zniszczona większość archiwów, projektów i form z wcześniejszego okresu. W 1994 r. fabryka została zamknięta i wykupiona przez spółkę „Porcelana Śląska”, która zainicjowała częściowy renesans zakładów i funkcjonowała do 2009 r., kiedy to zostały one przejęte przez syndyka. Całość historycznego kompleksu wraz z pozostałościami majątku ruchomego służącego do produkcji porcelany została w 2012 r. nabyta przez Porcelanę Śląską s.c. Dzisiaj w zakładach już nie produkuje się, lecz zdobi porcelanę. Zajmuje się tym spółka BGH Network SA, wynajmująca część powierzchni.

W ramach kompleksu, wpisanego jako całość do gminnej ewidencji zabytków, znajdują się bardzo cenne obiekty architektury poprzemysłowej, m.in. budynki starej piecowni, malarni czy wzorcowni służących przez blisko 100 lat do produkcji porcelany, a także tak charakterystyczne dla górnośląskiego krajobrazu wieża wodna i komin. Autentyzm zabudowy podkreślany jest przez szereg artefaktów postindustrialnych rozdysponowanych we wnętrzach. Budynki tworzą dodatkowo ciekawy układ z wewnętrznymi przestrzeniami – dziedzińcami, będącymi naturalnym miejscem na rozstawienie części stanowisk przewidzianych w akcji. Powierzchnia terenu to ok. 3 ha. , co sprawi, że gra terenowa będzie intensywna i niemonotonna.

Całość pofabrycznych zabudowań znajduje się obecnie w fazie renowacji i adaptacji na potrzeby parku technologiczno-przemysłowego (m.in. na laboratoria, przestrzenie naukowe i biurowe).